Pijnlijke zwelling/ontsteking in schaamstreek.

Help!!

Mijn verhaal gaat als volgt. Toen ik 18 was kreeg ik in 2016 in mijn rechterschaamlip een zwelling. Deze barstte vanzelf open en bevatte push en vocht. Ik dacht eerst aan een haarzakje die ontstoken was. Maar na een paar maanden was het nog steeds niet weggetrokken.
Toen zat er niks anders op dan het operatief laten verwijderen. Dit was echt een hel. Het deed enorm veel zeer en ik was slecht verdoofd. Ook ging herstellen enorm langzaam en voelde het een lange tijd alsof er niks veranderd was.

Uiteindelijk verdween het vanzelf. Mijn geluk kon niet op. Tot het een paar maanden later weer terugkwam. Weer een tijd toen enorm last gehad. Daarna bijna een jaar weggeweest. En nu sinds een half jaar is het wederom terug op de zelfde plek en is het erger ontstoken dan ooit. Ik kan moeilijk bukken en moet uitkijken met fietsen en lopen. Soms druipt het bloed er letterlijk uit. Al met al, ik zit nu alweer een half jaar met een open wond die niet wil helen en heb heel veel pijn.

Ik heb alles geprobeerd om het te verhelpen. Van ontsmetten en zalfjes tot aan stomen en regelmatig naar de sauna gaan. Ook draag ik alleen nog maar katoenen ondergoed en in bed slaap ik zonder. Soms probeer ik een week lang geen spijkerbroek te dragen en draag ik alleen nog kledingstukken die geen druk of wrijving geven. Daarnaast houd ik het zoveel mogelijk schoon wat op die plek haast niet te doen is omdat het op een plekje zit waar het constant broeit, vooral in de zomer ga ik door een hel.

Het aller ergste is dat het mijn leven al jaren gigantisch belemmerd en naast dat ik veel pijn ervaar het mij mentaal erg kapot maakt. Ik voel mij constant vies, erg onzeker, machteloos en beperkt. Ik heb bijna geen geslachtgemeenschap meer omdat de ontsteking opvalt en ik mij ervoor schaam, mij ongemakkelijk voel en daarnaast ook nog eens bang ben dat de ontsteking geïnfecteerd raakt.

Dit speelt nu al vijf jaar en ik voel mij met de dag machtelozer worden en ervaar veel somberheidklachten. Op internet kan ik er niks over vinden en de huisarts weet er geen raad mee. Dit maakt mij dat ik mij hierin enorm alleen voel en mij veel laat voelen dat ik een freak ben en abnormaal ben. Ik durf er met niemand over te praten puur uit schaamte. Dus vandaar hier nu mijn anonieme noodkreet..