Ten einde raad

Ze heeft hier zelf ook al naar gevraagd…
Hulp begint inderdaad bij de huisarts. Ze heeft psychologische hulp nodig…en jij moet nodig iets strenger voor haar worden. Want altijd maar toegeven en alles naar haar zin doen helpt echt niet. En jij wordt ook meegesleept in die angsten en onwerkelijkheid…jou problemen/angsten na de sterilisatie zijn daar een voorbeeld van…

Beste John,
Ze zei inderdaad net dat ze hier zelf ook al iets over heeft gevraagd.
Enorm bedankt dat u altijd op haar heeft gereageerd in deze jaren. Het doet haar altijd heel goed dat ze haar vragen in ieder geval ergens kwijt kan waar snel en profesionaal antwoord gegeven wordt!!
Wat voor hulp kan ik voorstellen? Praten met een psycholoog is denk ik niet voldoende, bij die programmas zat ook veel persoonlijke aandacht voor jezelf. Medicijnen zijn we allebei niet van.
Zouden we het zelf op kunnen lossen als ik wat strenger ben en door het gewoon los te laten, of is dat niet reëel? En wat zijn verder de mogelijkheden qua opvang/klinieken? Ik heb daar niet echt een beeld van.
Ik snap dat er altijd terugvallen zullen kunnen zijn, deze maken je alleen maar sterker.
Nogmaals bedankt

Zelf kunnen jullie dit niet meer oplossen. Daar zijn de problemen inmiddels te groot voor. Haar angsten zijn te complex geworden. Ik kan me de meeste vragen van haar nog herinneren. Alleen praten met een psycholoog gaat het ook niet oplossen. Hier is echt therapie voor nodig. Of een opname zinvol is, zal met de psycholoog of de psychiater moeten worden besproken. Maar starten zal bij de huisarts moeten gebeuren. Ze zou zelf al iets kunnen doen, wat het makkelijk maakt om de problemen ook voor de huisarts beter inzichtelijker te maken. Een lijst maken maken van de angsten en dwanggedachtes die ze het afgelopen jaar en langer allemaal heeft gehad.
Ik weet dat ze thuis is en zelf niets in het huishouden doet. Daar zouden jullie toch duidelijke afspraken over moeten maken. Ze moet toch wat dingen gaan doen. Verzorgd ze zichzelf wel nog goed?

Wat bedoelt u dan met echte therapie? Ja een lijst heeft ze al uitgebreid, aangezien ze hard met het zelfprogramma heeft gewerkt! Daar ook allemaal aantekeningen over gemaakt. Dat is het probleem, afspraken daarover werken niet. Ze kan zich er echt niet toe zetten en weet zelf niet waardoor het komt en vind dat ook enorm vervelend en voelt zichzelf schuldig omdat ze niets doet. Ze verzorgt zichzelf wel nog goed, douchen, gezond eten en drinken.

Cognitieve gedragstherapie bijvoorbeeld… Als ze zichzelf wel nog goed verzorgd, is dat alvast meegenomen.
Doet ze dan wel dingen met jou samen in het huishouden?

Ja in het weekend poetsen we samen! Ik weet niet of cognitieve gedragstherapie werkt bij haar, aangezien tijdens de online programmas ook werd besproken om negatieve gedachtes tot positievere om te vormen en aan de manier van denken te werken. Ze weet dan dat haar opdracht is, maar het lukt haar gewoon niet in de praktijk om dat uit te voeren. En dat blijven opdrachten die je thuis moet uitvoeren.. ook als je in levende lijve contact hebt met een specialist. Wat voor soorten therapie zijn er verder?

Online therapie is niet hetzelfde als 1 op 1 gesprekken met een psycholoog of psychiater. Bij online therapie is dat allemaal te vrijblijvend. Naast therapie zou een stuk persoonlijke begeleiding thuis mogelijk zijn. Misschien is er een praktijkondersteuner GGZ in de praktijk van de huisarts beschikbaar waar je dit mee zou kunnen bespreken.

Nogmaals enorm bedankt voor alle tijd en moeite die u neemt om mij en mijn vriendin te helpen!!! Wat betreft opdrachten komt dat op hetzelfde neer, lijkt ons? Ze voerde de oefeningen echt goed uit namelijk! De reden dat het uitvoeren van de opdrachten niet het gewenste resultaat had, was dat het inzien dat de grootte van de kans niet het probleem verkleind. Ookal is de kans dat iets mis gaat maar oh zo klein, dan is dat nog steeds een reden om het niet los te kunnen laten (bijvoorbeeld rekanalisatie, bijv ten gevolge van een ontsteking). Wat voor begeleiding thuis bedoelt u? En wat voor therapieeen zijn er verder nog?

Begeleiding thuis: iemand die langst komt en dagelijkse routine met haar gaat doen. Dus het huishouden maar dan onder begeleiding zodat ze zich daaraan niet kan onttrekken. Samen met therapie moet dat leiden tot zelfstandigheid in die dingen..
Welke therapieën en verder mogelijk zouden zijn, kan ik niet beoordelen. Er zal eerst eens moeten worden vastgesteld welke problematiek zich voordoet. Aan de hand daarvan kan dan gekeken worden wat de mogelijkheden zijn. Dus samen naar de huisarts…

Belangrijk om hulp te zoeken maar vergeet ook niet het lichamelijke stuk. zo kan een onevenwichtig voedingspatroon, in combinatie met bepaalde tekorten, ook klachten uitlokken.

We eten allebei gezond (verschillende groenten, fruit, vlees, vis) en nagenoeg hetzelfde en ik heb er geen last van! Zouden we het op kunnen lossen door af te spreken, dat we bijvoorbeeld per week of per 2 weken of per maand 1 rare regel gaan afschaffen? Of wat zouden we zelf kunnen proberen?

Je kunt proberen om een voor een wat regels af te schaffen, maar actiever ga je haar daar niet mee krijgen. Zoals ik al schreef:
Zelf kunnen jullie dit niet meer oplossen. Daar zijn de problemen inmiddels te groot voor. Haar angsten zijn te complex geworden.

En een voor een de regels afschaffen en haar steeds iets meer laten doen? Opbouwen met een klein klusje per dag en dan steeds iets meer? Als we zelf de regels afschaffen en regels maken wat te doen is het toch opgelost?

Probeer het maar eens… Maar ik denk dat je het probleem onderschat

We snappen wat u bedoelt! Maar psycholoog waarbij ze opdrachten krijgt gaat het waarschijnlijk ook niet oplossen. Welke soorten therapie of hulp bestaan verder nog?

Daarom schreef ik eerder, dat ze begeleiding zou moeten hebben. Ik kan jullie hier niet verder mee helpen. Jullie moeten naar de huisarts gaan en het met de huisarts of POH GGZ bespreken als die beschikbaar is

U bedoelt voor het huishouden en voor het afschaffen van de regels? Ik bedoelde eerder dat psycholoog met begeleiding waarschijnlijk niet gaat helpem, want dat is therapie in de vorm van opdrachten. En meestal zeggen je dam dat je structuur moet maken in je dagen en vrijwilligerswerk moet gaan doen en/of naar een sportclub. Maar voor vrijwilligerswerk staan we open en een sportclub kunnen we niet betalen en dan hebben we nog minder tijd samen. Wat voor therapie iss er nog meer?

Vrijwilligerswerk staan we .niet voor open moest er staan

Maar los daarvan bedoelde ik al dat therapie in de vorm van opdrachten (cognitieve gedragstherapie) niet gaat werken

Ik denk dat je toch een heel verkeerd beeld hebt van cognitieve gedragstherapie.
Nou geef je zelf al aan dat opdrachten die ze zelfstandig moet uitvoeren niet gaan werken. Maar je wilt wel zelf met afschaffen van regels en opdrachten die ze moet uitvoeren aan de slag gaan. Dat werkt dat toch ook niet. Je bent al deze hele discussie dingen aan het benoemen die niet gaan werken. Dingen die nog niet gedaan zijn overigens. Overal twijfels over. Je reageert in deze discussie zoals je vriendin zou reageren, zoals ik dat uit eerdere discussies ken. Jullie werpen zo zelf barricades op. Ik begin me zelfs af te vragen wie hier schrijft: Jij of je vriendin…( cq dat je vriendin voorgeeft wat je moet schrijven) Dat is eerder namelijk ook al eens gebeurd.
Als jullie iets aan het probleem willen doen , zul je wel open moeten staan voor dingen. Cognitieve gedragstherapie is de meest gebruikte therapie bij dit soort problemen.
En waarom zou therapie en begeleiding niet gaan werken? Dat weet je toch helemaal niet. Is nog niet geprobeerd.
Wie van jullie twee, heeft nou de meeste bedenkingen bij persoonlijke begeleiding, en waarom? Graag een eerlijk antwoord…

Het zou goed kunnen dat ik een verkeerd beeld heb over cognitieve gedragstherapie, ivm dat iets dergelijks wat we online hebben geprobeerd niet tot het gewenste resultaat heeft geleid en dat het bij mijn vriendin voor haar niet te testen is of het erge wat ze in haar hoofd heeft zou kunnen gebeuren. En dat ze niet kan toepassen: wat er ook gebeurd het is oké of ik zie het dan wel als het gebeurt. Zou u kunnen vertellen wat het precies inhoudt (aangezien ik volgens u misschien niet het juiste beeld heb). Sorry dat ik (man) overal twijfels over heb, zo ben ik nu eenmaal. Wat betreft de persoonlijke begeleiding beredeneer ik het zo dat het het achterliggende probleem waarschijnlijk niet helemaal gaat oplossen, en ik wil mijn vrouw wel iets aanbieden waar ik zelf ook volledig achter sta. Maar misschien interpreteer ik het niet goed, wat betreft wat ik erover heb gehoord/gelezen. Graag hoor ik uw visie hierover. Bedankt!!

Je moet online therapie niet vergelijken met 1 op 1 therapie met een therapeut/psycholoog. Dat is een wereld van verschil. Lees hier over wat Cognitieve gedragstherapie is. https://www.ggzgroep.nl/behandeling/cognitieve-gedragstherapie

Persoonlijke begeleiding zou er als volgt kunnen uitzien: Er komt een begeleider naar je vrouw bij jullie thuis en leert je vrouw zelfstandig dingen weer op te pakken en te doen. Dat terwijl de begeleider aanwezig is. De begeleider motiveert je vrouw om dingen op te pakken en uit te voeren.Ze kan zich daar dan niet aan onttrekken.