♥ 0 |
Sinds gister vraag ik mij ineens af of ik nou lesbisch/bi ben of niet. Ik heb totaal geen gevoelens tegenover meiden, maar soms zijn er meiden die zo erg op een jongen lijken dat ik ze 10sec “knap” vind, maar zodra ik door heb dat het een meisje is er gelijk niets meer aan vind. Nu heb ik tot nu toe enkel een echte crush gehad op een jongen (was niet zo zeer met liefdes bezig aangezien mn ouders er meer mee bezig waren dat ik mn best deed op school. Houd niet in dat ik nooit kleine crusches heb gehad. Ook alleen maar op jongens*) en elke keer als ik hem zag of hij iets op snapchat stuurde werd ik zenuwachtig, blij en kreeg een warm gevoel (de vlinders zeg maar). Dit heb ik nog nooit voor een meisje gehad. Maar nu het idee van lesbisch zijn gister in mijn hoofd opkwam krijg ik het er niet meer uit. Zo erg zelfs dat ik nu zelfs even helemaal geen gevoelens heb en mij ook niet meer happy voel…terwijl als ik het “ik ben wellicht lesbi” idee uit mijn hoofd zet gewoon wel weer happy ben. Voor mijn gevoel en uit die conclusie kan ik ook halen dat ik geen lesbi ben, maar toch voel ik mij plat gezegd kut. Ik heb ook meer meisjes vrienden dan jongens vrienden, maar als ik mijzelf met hun inbeeld voel ik er totaal niets voor. Ook zie ik mij in het algemeen geen toekomst/seks hebben met een vrouw. Nu sta ik er wel om bekend mijzelf helemaal gek te maken met (waan)ideeën; Met andere woorden ik haal wel vaker dingen in mijn hoofd en dan voelde ik mij ook een lange tijd zwaar kut. Nu is het ook zo dat ik bijna 4 maanden thuis zit en niet zo veel te doen heb (verveling) en ik mij juist zulke dingen ga afvragen/in mijn hoofd haal als ik niets te doen heb en dus gewoon verveeld ben. Zo heb ben ik voor mijn gevoel ook af en toe ziek/zwak en misselijk als ik vakantie heb. Zodra ik dan weer bezig ben/afleiding heb zijn mijn (waan)ideeën weg en eventuele ziektebeelden ook Ter informatie; ik ben een 19 jarig meisje
Gemarkeerd als spam
Antwoord toevoegen
|
Wat ben ik nou?
Reageren